بر اساس یک تخمین، سالانه تا ۱۵۰۰۰ کانادایی به دلیل ازدحام در بیمارستان‌ها و وضعیت اسفناک کادر درمان در کانادا جان خود را از دست می‌دهند.
«دکتر کرستین دِ ویت» و همکارانش در مطالعه‌ای نگران‌کننده، به بررسی وضعیت فرسودگی شغلی پزشکان اورژانس و کادر درمان در کانادا پرداختند.
در حالی که نتایج پرسشنامه استاندارد فرسودگی حاکی از افزایش نرخ این پدیده بود، پاسخ‌های کادر درمان در کانادا در یک سوال، عمق فاجعه را آشکار کرد. توصیفاتی مانند «غرق شدن تدریجی» و «تاریکی مطلق» و «عدم توان برای ادامه کار» گویای شرایط اسفناکی می‌باشد که پزشکان اورژانس با آن دست به گریبان هستند.
این نظرسنجی نشان داد که سطوح فرسودگی عاطفی و کاهش همدلی (ناتوانی در احساس همدردی با دیگران، فاصله عاطفی و بی‌حسی که در اثر احساس فشار زیاد کار به وجود می‌آید) در میان پزشکان اورژانس و کادر درمان در کانادا از زمان شیوع کووید افزایش یافته است. همچنین عواقب آن برای بیماران می‌تواند فاجعه‌بار باشد.
کاهش توانایی پزشکان در ارائه مراقبت‌های باکیفیت و افزایش احتمال خطاهای پزشکی، زنگ خطری جدی برای سیستم سلامت به شمار می‌رود.
دکتر دِ ویت، استاد پزشکی اورژانس و مدیر تحقیقات بخش اورژانس در دانشگاه کویینزِ کینگستون، می‌گوید: «مهم‌ترین نکته‌ای که جلب توجه می‌کرد، یکدست بودن صداها و انتقادات کادر درمان در کانادا بود.» او توضیح می‌دهد: «ما با مجموعه‌ای از تجربیات خوب و بد روبرو نبودیم. ۹۸ درصد از نظرات پزشکان در مورد تجربیات منفی یا احساس شدید ناامیدی بود.»
دکتر دِ ویت در ادامه می‌گوید: «این موضوع واقعاً ضربه‌ی سختی به ما زد.»
فرسودگی کادر درمان در کانادا در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲
این مطالعه نرخ فرسودگی شغلی پزشکان اورژانس کانادا را در دسامبر ۲۰۲۰ و سپس نرخ فرسودگی گزارش‌شده توسط همین پزشکان در پاییز ۲۰۲۲ را بررسی کرد. دوره‌ای که اورژانس‌ها با موج همزمان ویروس سنسیشیال تنفسی و کووید، همزمان با بازگشت کودکان به مدرسه، به شدت درگیر بودند.
دکتر دِ ویت می‌گوید: «وضع ویروس‌ها و کووید کاملاً بحرانی بود.» پزشکان و پرستاران خسته، ساعت‌های کاری طولانی‌تر و بیشتری را کار می‌کردند. خانواده‌ها با زمان‌های انتظار وحشتناکی روبرو بودند. داستان‌های دلخراشی از افرادی گزارش شد که روزها روی تخت‌های برانکارد رها شده بودند. حتی در انتظار انتقال به تخت‌های بخش، جان خود را از دست دادند.
امروزه، اتاق‌های اورژانس همچنان پر از بیمارانی می‌باشد که منتظر انتقال به بخش‌های بستری هستند. در انتاریو، میانگین زمان انتظار در ماه مه ۱۸.۸ ساعت بود. بخش‌های اورژانس سطوح بی‌سابقه‌ای از «پذیرش و نگهداری» بیماران را گزارش می‌دهند. یعنی رویه‌ای غیرانسانی که بیماران پس از پذیرش به دلیل نبود تخت خالی در بخش، در راهروها یا فضاهای موقت نگهداری می‌شوند.
طبق گزارش شبکه سی‌تی‌وی، در نوا اسکوشیا، مرگ و میر در بخش‌های اورژانس سال گذشته به بالاترین میزان در شش سال اخیر رسید. یعنی از ۵۵۸ مورد در سال ۲۰۲۲ به ۶۶۶ مورد در سال ۲۰۲۳ افزایش یافت.
به گفته‌ی گروه ویژه انجمن پزشکان اورژانس کانادا، برخی از بیماران که هنوز سکته قلبی یا مغزی آنها تشخیص داده نشده، ساعت‌ها در میان این هرج‌و‌مرج «از دید پنهان هستند» و نیاز به درمان فوری دارند.
تخمین زده می‌شود سالانه بین ۸۰۰۰ تا ۱۵,۰۰۰ کانادایی به دلیل ازدحام بیمارستان‌ها جان خود را از دست می‌دهند.
بحران اسفناک مراکز درمانی در کانادا
کادر درمان در کانادا هشدار می‌دهند که ازدحام بیمارستان‌ها در کانادا یک بحران کشنده می‌باشد. گزارش‌ها حاکی از مرگ بیماران به دلیل انتظار طولانی و اشتباهات تشخیصی می‌باشد. برای مثال، زنی در اورژانس با علائم سقط جنین رها شد. همچنین مردی که چندین بار به دلیل مشکلات تنفسی مراجعه کرده بود، جان باخت.
شکایت‌های بیماران هم افزایش یافته و در انتاریو به بالاترین میزان خود رسیده است. با این حال، مقامات این وضعیت را تنها یک ناراحتی می‌دانند.
فشار روی کادر درمان در کانادا همچنان بالاست. کمبود تخت و نیرو، بحران پزشکان خانواده و برنامه‌های بهم‌ریخته بیمارستان‌ها، شرایط را سخت‌تر کرده است. پزشکان اورژانس بیماران را روی صندلی، راهرو یا در انباری‌های بیمارستان می‌بینند. در موارد حاد، به علت عدم تشخیص زودهنگام مشکل بیماران، مجبورند خبرهای ناگواری به بیماران بدهند زیرا که بیماری آنها در این مدت پیشرفت کرده.
فروپاشی اخلاقی پزشکان اورژانس
فشار بر اورژانس کانادا بالاست. کمبود تخت و نیرو، پزشکان را با «فروپاشی اخلاقی» مواجه کرده است. آنها علیرغم آموزش، نمی‌توانند مراقبت کافی ارائه دهند.
دکتر دِ ویت می‌گوید: «کادر درمان در کانادا از شدت کار و خستگی، بی‌احساس به نظر می‌رسند که بر بیماران تاثیر منفی می‌گذارد.»
فقدان مراقبت، شکایت اصلی بیماران می‌باشد. پزشکان در نظرسنجی از «فروپاشی اخلاقی» به جای فرسودگی سخن گفتند. آنها به علت کمبود وقت و منابع نمی‌توانند به بیماران رسیدگی کنند.
دکتر دِ ویت هشدار می‌دهد: «فرسودگی کادر درمان در کانادا، خطر اشتباهات پزشکی را بالا می‌برد.» او این وضعیت را بیماری‌ای توصیف می‌کند که پزشکان را فراری می‌دهد. دکتر دِ ویت می‌ترسد پزشکان قربانی شوند. او می‌گوید کمبود تخت، نیرو و پزشکان خانواده، اوضاع را وخیم‌تر کرده است.
دکتر دِ ویت هشدار می‌دهد: «اگر سیستم اورژانس فرو بریزد یا کارکرد خود را از دست بدهد، کل سلامت کانادایی‌ها به خطر می‌افتد. ما مهم‌ترین ورودی به بیمارستان هستیم. اگر در بخش اورژانس کارمان را به درستی انجام ندهیم، اگر نتوانیم بیماران را به درستی تشخیص و درمان کنیم و تریاژ مناسب انجام دهیم، بیماران به شدت آسیب خواهند دید.»
