تحقیقات اخیر در رابطه با تاثیرات تلفن همراه بر باروری، حاکی از آنند که استفاده از تلفن همراه می‌تواند بر باروری زنان و مردان تاثیر بگذارد.
همه‌ی ما می‌دانیم که ناباروری یکی از مشکلات اساسی قرن ۲۱ است که افراد زیادی را به خودش مشغول کرده است. اگر شما هم یکی از همین افراد هستید، احتمالا درباره تغییرات ساده مانند کاهش مصرف قند و افزایش مصرف غذاهای سالم که در این روند بسیار حائز اهمیت هستند، تحقیق کرده‌اید. به همین ترتیب هم شاید تعجب نکنید که شیوه زندگی مردان هم می‌تواند در این مسیر بسیار تاثیرگذار باشد.
محققان دانشگاه ژنو در مطالعه‌ای که در رابطه با تاثیرات تلفن همراه بر باروری در اکتبر ۲۰۲۳ منتشر شد خاطرنشان کردند که میانگین اسپرم مردان زمانی حدود ۹۹ میلیون اسپرم در هر میلی‌لیتر مایع منی بود و حالا کمتر از نصف همین میزان است، یعنی تقریبا ۴۷ میلیون! سازمان بهداشت جهانی هم در ادامه این یافته اعلام کرد که غلظت اسپرم کمتر از ۱۵ میلیون به ازای هر میلی‌لیتر مایع منی ممکن است احتمال باروری را به شدت کاهش دهد. البته باید اضافه کنیم که کاهش غلظت اسپرم به زیر ۴۰ میلیون نیز به طور کلی احتمال باروری موفق را هم کاهش می‌دهد.
به گفته‌ی این تیم تحقیقاتی، این کاهش قابل توجه کیفیت مایع منی نتیجه تاثیرات محیطی و سبک زندگی معاصر مانند چاقی، الکل، قرار گرفتن در معرض استرس و کشیدن سیگار است. با این حال، قرار گرفتن در معرض امواج الکترومغناطیسی تلفن‌های همراه از جمله دیگر مواردی بود که در این تحقیق مورد توجه محققان قرار گرفته است. یافته‌های آنها که به صورت مفصل در مجله‌ی Sterility and Fertility منتشر شد نشان می‌دهد که وابستگی فزاینده ما به دستگاه‌های دیجیتال ممکن است عمیقا بر عملکردهای بیولوژیکمان تاثیر بگذارد.
دکتر «ریتا رهبان»، محقق ارشد و دستیار آموزشی بخش پزشکی ژنتیک و توسعه دانشگاه ژنو، در بیانیه‌ای به رویکرد متمایز این تحقیق اشاره کرده است. او در این بیانیه اظهار داشت که مطالعات قبلی که رابطه بین استفاده از تلفن همراه و کیفیت مایع منی را بررسی کرده بودند شرکت‌کنندگان محدودی داشتند و معمولا هم عادت‌های سبک زندگی فردی را در نظر نمی‌گرفتند. وی همچنین افزود: «شرکت‌کنندگان این تحقیقات از کیلینیک‌های باروری انتخاب شده بودند و همین نتایج آنها را از حالت قطعی خارج می‌کرد.»
تیم دکتر رهبان برای رفع این مشکل داده‌های ۲ هزار و ۸۸۶ مرد سوئیسی سالم بین ۱۸ تا ۲۲ سال را مورد بررسی قرار داد. البته در نظر داشته باشید که علت انتخاب این رده سنی به دلیل این بود که مردان در این بازه سنی دارای بیشتری سلامت باروری و درگیری با تکنولوژی هستند. به همین ترتیب هم این شرکت‌کنندگان درباره عادات سبک زندگی، سلامت کلی و الگوهای استفاده از تلفن همراه خود گزارش دادند.
این مطالعه در نهایت به نتایج جالبی دست پیدا کرد. مردانی که رد طول روز بیش از ۲۰ بار از تلفن همراه استفاده می‌کردند، غلظت اسپرمی معادل ۴۴.۵ میلیون داشتند. این در حالی بود که مردانی که کمتر از یک بار در هفته از تلفن‌های خود استفاده می‌کردند غلظت اسپرم بالاتری را به ثبت رساندند. جالب است بدانید که اختلاف غلظت اسپرم بین این دو گروه تقریبا ۲۱ درصد بود که به نوبه خود عدد قابل توجهی است.
یکی دیگر از یافته‌های جالب مطالعه در مورد تاثیرات تلفن همراه بر باروری این بود که رابطه بین استفاده از تلفن همراه و کیفیت اسپرم همزمان با پیشرفت فناوری شبکه تلفن همراه تکامل یافته است. به عبارت دیگر، تاثیر منفی تلفن همراه بر غلظت اسپرم در مرحله اولیه این مطالعه، یعنی از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ که با عصر شبکه 2G همراه بود کاملا محسوس بود. با این حال، پیشرفت تکنولوژِی تلفن همراه به 3G و سپس 4G با کاهش این مضرات همراه شد. این بدان معناست که پیشرفت‌های موجود در تکنولوژی تلفن همراه احتمالا برخی از اثرات مضر آن بر سلامت اسپرم را کاهش داده است.
در نهایت، گفتنی است که این تحقیق هیچ تاکیدی بر ارتباط قطعی بین استفاده از تاثیرات تلفن همراه بر باروری مردان و کاهش کیفیت مایع منی ندارد. به علاوه، حمل تلفن همراه در جیب شلوار هم با کاهش شاخص‌های کیفیت منی هیچ ارتباط خاصی ندارد. در نظر داشته باشید از آنجایی که بیضه مردان هر ۱۰ هفته یکبار اسپرم جدید تولید می‌کند، هرگونه تاثیر منفی استفاده از تلفن همراه بر سلامت اسپرم ممکن است کاملا موقتی باشد. دکتر رهبان هم در نهایت این یافته را تاکید کرد و گفت بعید است چنین اثراتی باعث بروز مشکلات باروری مردان در درازمدت شود.
در آخر، این مطالعه همچنان تاکید می‌کند که تاثیرات تلفن همراه بر باروری زنان هم جزو موارد مهمی است که حتما باید مورد بررسی قرار بگیرد؛ چرا که اکثر مطالعه فعلی بر روی حیوانات آزمایشگاهی متمرکز شده‌اند. با این حال، همه ما همچنان باید نسبت به اثرات ناخواسته استفاده از دستگاه‌های دیجیتال آگاه باشیم و تا حد امکان آن را مدیریت کنیم.
