شکاف جنسیتی در کانادا به قدری افزایش یافته است که می‌توان این تضاد را حتی در زمینه پزشکی این کشور بین پزشکان زن و مرد احساس کرد.
مطالعات اخیر نشان داده است که در زمینه پرداخت دستمزد در سیستم مراقبت‌های بهداشت باروری کانادا، «شکاف جنسیتی» عمیقی وجود دارد.
پزشکان در هشت استان کانادا که عمل‌های تناسلی-ادراری (باروری و اورولوژی) را بر روی بیماران زن انجام می‌دهند، به طور متوسط ٢٨ درصد کمتر از کسانی که جراحی‌های مشابهی را بر روی بیماران مرد انجام می‌دهند، دستمزد دریافت می‌کنند.
استان ساسکاچوان با ۶٧درصد، بیشترین اختلاف را در بین هشت استان در زمینه شکاف جنسیتی دارد و پس از آن بریتیش کلمبیا با ۶١درصد و یوکان با ۴١ درصد در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
«جوآن سیورتسون»، رئیس بخش استانی زنان و زایمان (OB-GYN) در ساسکاچوان، می‌گوید که حتی اگر او نسبت به شکاف جنسیتی در کانادا از خود حساسیت نشان ندهد، این اعداد ناامیدکننده هستند. این اتفاق برای زنان توهین آمیز است.
به عنوان بخشی از این مطالعه که در مجله Canadian Journal of Surgery در تاریخ ۴ ژوئیه منتشر شد، محققان رویه‌های مشابهی را که بر روی اندام‌های تناسلی مردانه و زنانه انجام شده بود، بررسی کردند. به عنوان مثال، جراحان برای انجام بیوپسی از اندام تناسلی مردان در مقایسه با زنان، دستمزد بیشتری دریافت می کنند، حتی اگر این روش اساساً یکسان باشد.
«مایکل چایکوف»، یکی از نویسندگان این مطالعه و متخصص زنان و زایمان و متخصص زنان در Sunnybrook در تورنتو، این روند را تبعیض مضاعف می‌نامد.
«چایکوف» گفت: «نه تنها زنان جراح به طور متوسط دستمزد کمتری می‌گیرند، بلکه جراحانی که از زنان مراقبت می‌کنند نیز دستمزد کمتری دریافت می‌کنند. اگر به رشته ما در زمینه زنان نگاه کنید، اکثر جراحان متخصص در این حوزه، زن هستند.»
«سیورتسون» می‌گوید که این تبعیض ناشی از سیاست‌های تاریخی است. مراقبت از زنان برای چندین دهه موضوعی کم ارزش بوده است و افزایش دستمزدها به صورت درصدی انجام می‌شد. سیاست گذاران همچنان در حال ارزیابی این موضوع هستند، اما همتراز شدن آن با دستمزدهای مربوط به مراقبت از مردان نیازمند اصلاحات بزرگی است.
سیورتسون همچنین توضیح می‌دهد زمانی که او دانشجوی پزشکی بود، یک متخصص زنان و زایمان مرد که معلم او بود، اظهار نظری کرد که هنوز هم باعث می‌شود او احساس خشم کند. او گفت: «فاجعه است که فقط زنان وارد رشته زنان و زایمان می‌شوند، زیرا به این ترتیب این حرفه هم اعتبار خود را از دست می‌دهد.»
از نظر وی، غیرقابل قبول است که چنین نگرش‌هایی تا به امروز بر جامعه حاکم بوده است. در برخی موارد، یک روش درمانی مشابه برای یک زن دشوارتر یا خطرناک‌تر خواهد بود، اما همچنان هزینه کمتری دارد.
«سیورتسون» روشی را ذکر می‌کند که در آن یک تخمدان یا یک بیضه روی خود می‌پیچد و باید باز شود. برای باز کردن تخمدان، باید به داخل حفره شکم بروید، بنابراین این جراحی بسیار پرخطرتر و پیچیده از جراحی بیضه است اما پرداختی آن ۵٠ درصد کمتر از آن چیزی که برای باز کردن بیضه هزینه می‌شود است.
به گفته او، شناخت این نابرابری‌ها اولین گام در جهت رفع آنهاست.
«چایکوف» می‌گوید که وی امیدوار است این مطالعه، انجمن‌های پزشکی استانی را وادار کند تا برنامه‌های هزینه‌های خود را از دریچه برابری جنسیتی بررسی کنند و جراحان را برای رفتن به دولت‌ها و حمایت از برابری جنسیتی توانمند کند.
اینم تفاوت‌ها و شکاف‌های جنسیتی این پیام را می‌فرستد که شاید سلامت زنان آنقدرها ارزشمند نیست. به عنوان یک جامعه و به عنوان یک حرفه، باید برای از بین بردن شکاف‌ها تلاش کنیم.
وزارت بهداشت ساسکاچوان در پاسخ به این موضوع در بیانیه‌ای اعلام کرد: «پزشکان برای هر مورد از خدمت تحت بیمه‌ای که ارائه می‌کنند (مانند معاینه فیزیکی، جراحی، ایمن سازی) مستقیماً طبق برنامه پرداخت مصوب دولت صورتحساب دریافت می‌کنند.
وزارت و انجمن پزشکی ساسکاچوان در جهت نوسازی برنامه پرداختی‌ها و برای اطمینان از پرداخت‌های منسجم، عادلانه و مناسب به پزشکان، اقداماتی را در آینده انجام خواهد داد.
