با توجه به مشکلات و چالش دانشجویان بین‌المللی در کانادا، گروهی از سناتورها پیشنهاداتی را برای کمک به یکپارچگی دانشجویان ارائه می دهند.
گروهی از سناتورهای کانادایی مجموعه‌ای از اصلاحات را برای برنامه دانشجویان بین‌المللی این کشور پیشنهاد می‌کنند که موارد آن شامل راه‌هایی برای محافظت از تازه‌واردان در برابر تقلب و سوء‌استفاده و همچنین مقررات و مجازات‌های بیشتر برای استخدام‌کنندگان و مؤسسات آموزشی متقلب است.
سناتورها «راتنا امیدوار»، «یوئن پاو وو»، «حسن یوسف» و سناتور سابق «سابی مروه»، همگی از گروه سناتورهای مستقل، گزارش خود را روز چهارشنبه ٢٠ سپتامبر منتشر کردند، که به گفته آنها هدف از انتشار آن کمک به دانشجویان بین‌المللی برای حل «چالش‌های یکپارچگی» که با آن روبرو هستند، می‌باشد.
«امیدوار» در بیانیه‌ای گفت: «طرح دانشجویان بین‌المللی قربانی موفقیت خود شده است. دانشجویان بین‌المللی تمایل زیادی برای آمدن به کانادا دارند، با این حال، آنها با چالش‌های زیادی از جمله شهریه‌های بالا و سوء استفاده مواجه می‌شوند. در بسیاری از موارد آنها حمایت لازم برای غلبه بر این مشکلات را دریافت نمی‌کنند.»
وی ادامه می‌دهد:« این دانشجویان همچنین به عنوان عاملان چالش‌های اقتصادی و اجتماعی فعلی که کانادا با آن مواجه است مورد سرزنش قرار می‌گیرند، اما آنها قربانی این مشکلات هستند و نه عاملان آن. ما باید برنامه‌ها و سیاست‌ها را تغییر دهیم تا اطمینان حاصل کنیم که برای کانادا و دانشجویانی که کمک زیادی به کشور ما می‌کنند، شرایط مطلوب باشد.»
در میان توصیه‌های پیشنهادی می‌توان به بررسی ملی پایداری مالی مؤسسات آموزشی تعیین‌شده کانادا یا DLISها اشاره کرد که اساساً کالج‌ها، دانشگاه‌ها و سایر مؤسسات مورد تأیید دولت‌های استانی و منطقه‌ای برای میزبانی از دانشجویان بین‌المللی هستند.
سناتورها همچنین خواستار نظارت بیشتر بر DLIها، از جمله کالج‌های خصوصی، هستند تا اطمینان حاصل شود که محل اقامت کافی برای دانشجویان وجود دارد و تلاش‌هایی برای اطلاع‌رسانی به دانشجویان در مورد حقوق قانونی آنها در مورد مسکن، اشتغال و سوء استفاده جنسی انجام می‌شود.
افزایش قابل توجه جمعیت دانشجویان بین‌المللی
این گزارش می‌گوید که جمعیت دانشجویان بین‌المللی کانادا در سال ٢٠٢٢ به حدود ٨٠٧ هزار و ٧۵٠ نفر رسیده است که میزان آن چهار برابر بیشتر از سال ٢٠٠٨ است.
سناتورها این تغییرات را به برنامه اقدام اقتصادی فدرالِ سال ٢٠١١ گره می‌زنند، این برنامه شامل تامین بودجه برای استراتژی آموزش بین‌المللی بود که در ژانویه ٢٠١۴ منتشر شد. هدف این استراتژی، دو برابر کردن جمعیت دانشجویان بین‌المللی کشور از ٢٣٩ هزار و ١٣١ نفر در سال ٢٠١١ به بیش از ۴۵٠ هزار نفر در سال ٢٠٢٢ بود. کانادا تا سال ٢٠١٧ توانست به این هدف دست یابد.
هند اولین کشور مبدأ دانشجویان بین‌المللی به کانادا است و پس از آن چین، فیلیپین، فرانسه، نیجریه، ایران، کره جنوبی، ویتنام، مکزیک و ایالات متحده در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
این گزارش همچنین به مطالعه‌ای از وزارت امور خارجه کانادا اشاره می‌کند که کمک دانشجویان بین‌المللی به اقتصاد کانادا را بیش از ٢٢ میلیارد دلار در سال ٢٠١٨ تخمین زده است و نشان می‌دهد که بیش از ٢١٨ هزار موقعیت شغلی نیز توسط این افراد پر شده است.
کارگزاران آموزشی
این گزارش به تعدادی از مسائلی که دانشجویان بین‌المللی با آنها روبه‌رو هستند اشاره می‌کند، از جمله افزایش زیاد و غیرقابل پیش‌بینی شهریه‌ها که در پاسخ به نبودن بودجه عمومی کافی صورت گرفته است.
برای مثال در انتاریو، بودجه کم استانی باعث شده است که کالج‌ها و دانشگاه‌ها هزینه‌ها را به دانشجویان بین‌المللی تحمیل کنند و آنها به نوبه خود شاهد افزایش شهریه‌شان تا ٢٠ درصد در یک سال بوده‌اند. این گزارش می‌گوید که دانشجویان بین‌المللی ۶٨ درصد از درآمد تحصیلی در انتاریو را تشکیل می‌دهند.
در این گزارش آمده است که مؤسسات آموزشی تعیین‌شده کانادا (DLIها) برای پوشش هزینه‌ها بیش از حد به دانشجویان بین‌المللی وابسته شده‌اند. در همین حال، کارگزاران و مشاوران آموزشی می‌توانند بین ١۵ تا ٢٠ درصد از شهریه سال اول یک دانشجوی بین‌المللی را از DLI کانادایی به عنوان کمیسیون دریافت کنند که دریافتی برخی از آنها به ٣٠ درصد نیز می‌رسد.
بر این اساس، کمیسیون می‌تواند بین هزار و ۵٠٠ تا هفت هزار و ۵٠٠ دلار برای هر دانشجو متغیر باشد و مؤسسات فقط زمانی آن را به کارگزاران پرداخت می‌کنند که دانشجو به کانادا آمده و شهریه سال اول خود را به طور کامل پرداخت کند.
به گفته سناتورها، عوامل زیرزمینی یا «مشاوران بازار سیاه» ممکن است اسناد را جعل کنند و در ادامه به هیچ وجه خدمات مربوطه را ارائه نکنند و از ناآگاهی دانشجویان سوء استفاده کنند.
نمایندگان و کارگزاران همچنین ممکن است دانشجویان را به مؤسساتی ارجاع دهند که بالاترین کمیسیون را پرداخت می‌کنند، اما این موسسات ممکن است لزوماً برنامههای واجد شرایط برای مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی را نداشته باشند.
این گزارش می‌گوید: «این بدان معناست که سرنوشت دانشجویان بین‌المللی اغلب در دستان کارگزارانی است که توصیه‌هایی را بر اساس سود خود ارائه می‌کند.»
وعده‌های توخالی
این گزارش مواردی را شناسایی کرده است که در آن کارگزاران و کالج‌های خصوصی در مورد آینده شغلی به دانش‌آموزان «وعده‌های پوچ» می‌دهند و همچنین مواردی وجود دارد که نمایندگان درباره مجوز کار پس از فارغ‌التحصیلی و واجد شرایط بودن مهاجرت دروغ می‌گویند. برخی از کالج‌های خصوصی نیز دانش‌آموزان را در مورد اینکه می‌توانند به یک کالج دولتی منتقل شوند و حتی در صورت انصراف از تحصیل، مجبور به پرداخت شهریه کامل می‌شوند، گمراه کرده‌اند.
موارد دیگر عبارتند از موارد گزارش نشده سوء استفاده جنسی، به دلیل ترس از اینکه وضعیت مهاجرت دانشجو تحت تاثیر قرار گیرد، مسکن نامناسب، مشکلات شغلی و نقش احتمالی دولت فدرال در ایجاد حس امیدواری واهی در بین دانشجویان بین‌المللی با انگیزه به دست آوردن اقامت دائم.
همچنین در این گزارش آمده است: «در حالی که دولت کانادا در برجسته کردن مزایای مهاجرت تحصیلی در کانادا صادق است، اما شاید لازم باشد که در مورد ماهیت بسیار رقابتی فرآیند درخواست اقامت دائم صریح‌تر نیز باشد.»
این چالش توسط کارگزاران و DLI تشدید می‌شود و آنها چشم‌انداز اقامت دائم کانادا را به عنوان وسیله‌ای برای افزایش درآمد خود تبلیغ می‌کنند.
