با توجه به تحقیقات صورت گرفته، نرخ کودکان و نوجوانان پسر مبتلا به اختلالات خوردن در ١٧ سال گذشته رشد چشمگیری داشته است.
در طول ١٧ سال گذشته، نرخ اختلالات خوردن در میان کودکان و نوجوانان پسر افزایش تکان دهنده‌ای داشته است و میزان آن حدود ۴٠٠ درصد بیشتر از میزان مشاهده شده در اوایل دهه ٢٠٠٠ می‌باشد.
این داده‌ها از یک مطالعه صورت گرفته در انتاریو به دست آمده است که به بررسی نرخ تغییر کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن پرداخته است که اکثریت قریب به اتفاق آنها دختر بودند.
اما در حالی که محققان دریافتند که تعداد نوجوانان دختر و نوجوانان دبیرستانی مبتلا به اختلالات خوردن بیشترین افزایش را در طول دوره مطالعه مشاهده کردند، شگفت‌انگیزترین افزایش‌ها در میان آنهایی بود که زمانی بعید به نظر می‌رسید که اختلالات خوردن داشته باشند: پسران نوجوان و کودکان کوچکتر در رده سنی ١٢ تا ١۴ سال. این پسران نوجوان و کودکان به طور فزاینده‌ای در بیمارستان بستری می‌شوند.
«دکتر سارا اسمیت»، پزشک معالج در بخش روانپزشکی در بیمارستان SickKids گفت: «مطالعه ما نشان داد که تعداد فزاینده‌ای از بیماران مبتلا به اختلال خوردن، کودکانی با ویژگی‌هایی غیر معمول هستند که روند بیماری آنها به اندازه‌ای ناخوشایند می‌شود که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند.»
رشد فزاینده پسران مبتلا به اختلالات خوردن
تحقیقان نشان می‌دهد که بیش از ١١ هزار کودک ۵ تا ١٧ ساله ساکن انتاریو، به دلیل اختلالات خوردن در بیمارستان بستری شده‌اند و نرخ پایه این بستری شدن در بیمارستان طی ١٧ سال گذشته ١٣٩ درصد افزایش یافته است. حدود ٩١ درصد از این بستری‌ها را بیماران دختر تشکیل می‌دادند، در حالی که ۶۵ درصد آن در میان نوجوانان ١۵ تا ١٧ ساله بوده و میانگین سنی بیماران ١۵ سال در نظر گفته شده است.
دختران همیشه درصد بالاتری از بیماران مبتلا به اختلال خوردن در کودکان را تشکیل می‌دهند، اما میزان افزایش تعداد بیماران پسر چیزی است که محققان می‌گویند پزشکان باید مراقب استانداردهای مراقبتی مربوط به آن باشند.
در طول دوره مورد مطالعه، میزان بستری شدن در بیمارستان برای دختران ١٢٣ درصد افزایش یافته است، در حالی که برای پسران ۴١۶ درصد افزایش داشته است. در سال ٢٠٠٢، پسران تنها پنج درصد از کل بیماران مبتلا به اختلال خوردن کودکان را تشکیل می‌دادند، اما در سال ٢٠١٩، نرخ آن به ١١.٨ درصد رسیده است.
عوامل موثر بر نرخ بروز اختلال خوردن در کودکان
محققان می‌گویند که این تغییر در نرخ اختلال خوردن در کودکان را می‌توان با چند عامل بیشتر توضیح داد.
این تغییر می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل رو به رشد در میان پسران جوان باشد، اما می‌تواند نتیجه افزایش آگاهی در مورد سلامت روان و کار مداوم برای بی‌اعتنایی به بحث‌های مربوط به اختلالات خوردن نیز در نظر گرفته شود. محققان این نظریه را مطرح کردند که احتمالاً تعداد بیشتری از نوجوانان پسر نسبت به دهه‌های گذشته احساس راحتی لازم برای دریافت کمک پزشکی که به آن نیاز دارند را ندارند. معیارهای فراگیرتر برای تشخیص اختلال خوردن در کودکان در محیط‌های بالینی، که در سال ٢٠١٣ معرفی شد، ممکن است منجر به موارد بیشتری از اختلالات خوردن شود که می‌توانست به عنوان مسائل دیگر در گذشته نادیده گرفته شود.
محققان شاهد افزایشی در میزان بستری شدن در بیمارستان از سال ٢٠١٠ تا ٢٠١٣ بودند که در سال ٢٠١٣ بالاترین میزان ابتلا در کل دوره ١٧ ساله را نشان می‌دهد.
دلیل جهش میزان بستری شدن پسران مبتلا به اختلالات خوردن در بیمارستان هرچه که باشد، پزشکان باید هنگام برنامه ریزی برای مراقبت از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات خوردن به این قشر نیز توجه ویژه‌ای داشته باشند.
اسمیت گفت: «ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید از تنوع روزافزون کودکان و نوجوانانی که به مراقبت‌های فشرده، بستری و اختلال خوردن نیاز دارند، آگاه باشند تا به شناسایی این بیماران در مراحل اولیه بیماری‌شان کمک کنند. اثربخشی درمان‌ها و برنامه‌های موجود برای بیماران مبتلا به اختلال خوردن در کودکان باید تحت ارزیابی قرار بگیرد.»
محققان دریافتند که اختلالات غذایی نادر نیز در دو دهه گذشته در انتاریو افزایش یافته است. بی اشتهایی و پرخوری عصبی هنوز شایع‌ترین اختلالات خوردن در بین کودکان و نوجوانان هستند، به طوری که عامل بی اشتهایی ۴۵ درصد از کل بستری‌ها در بیمارستان را به خود اختصاص می‌دهد. این اختلالات شامل پیکا، یک اختلال خوردن که در آن فرد به طور اجباری چیزهایی می‌خورد که غذا نیستند و ارزش غذایی ندارند، نیز می‌شود.
تغییر گروه‌های سنی مبتلا
وقتی نوبت به گروه‌های سنی مختلف می‌رسد، خیره‌کننده‌ترین افزایش‌ها در میان بیماران جوان‌تر بوده است. جدای از افزایش ١٩۶ درصدی میزان بستری شدن در بیمارستان در میان بیماران ١٢ تا ١۴ ساله، محققان شاهد افزایش ١۴٠ درصدی در میزان بستری شدن در بیماران کمتر از ١٢ سال نیز بوده‌اند.
در سال ٢٠٠٢ ، بیماران ١٢ تا ١۴ ساله ٢۶ درصد از کل تعداد بستری شدن کودکان در بیمارستان به واسطه اختلالات خوردن را تشکیل می‌دادند. اما در سال ٢٠١٩، ٣٢ درصد از میزان بستری شدن‌ها در بیمارستان به دلیل اختلال خوردن در کودکان ١٢ تا ١۴ ساله بوده است.
افزایش میزان بستری شدن کودکان کوچکتر مبتلا به اختلالات خوردن در بیمارستان تنها یک پدیده مشاهده شده در کانادا نیست. این مطالعه به داده‌های مشابهی اشاره کرد که نشان دهنده افزایش این بیماران در ایالات متحده، بریتانیا و نروژ است. در حالی که معیارهای فراگیرتر و تلاش‌های بهتر ممکن است به کاهش این اعداد کمک کند، محققان خاطرنشان کردند که اطلاعات محدودی در مورد بهترین روش ارائه خدمات به این بیماران جوان‌تر و میزان شیوع واقعی آنها وجود دارد.
این مطالعه به دلیل تمرکز بر نرخ بستری شدن در بیمارستان دارای نتایج محدودی است و محققان اذعان کردند که نرخ بروز اختلال خوردن در کودکان می‌تواند بسیار بیشتر از آن چیزی باشد که داده‌های فعلی نشان می‌دهد، زیرا این مطالعه تنها کسانی را که به اندازه کافی بیمار می‌شوند که نیاز به بستری شدن دارند، مورد بررسی قرار می‌دهد.
اما به گفته محققان، این داده‌ها به تنهایی نشان می‌دهد که پزشکان باید با چهره در حال تغییر اختلال خوردن در کودکان همگام باشند، در غیر این صورت ممکن است در ارائه کمکی که کودکان مبتلا به اختلال خوردن به آن نیاز دارند، دچار تاخیر شوند.
نویسندگان در نتیجه‌گیری‌های این مطالعه نوشتند: «یافته‌های ما باید در اختیار پزشکان و متخصصین مراقبت‌های بهداشتی قرار گیرد، زیرا برداشت‌های نادرست درباره افرادی که در معرض خطر ابتلا به اختلالات خوردن هستند، به تأخیر در جستجوی کمک، تشخیص اشتباه و ارجاع نامناسب، به‌ویژه برای بیماران مرد و بیماران جوان‌تر کمک می‌کند. چنین تأخیرهایی در درمان مناسب اختلالات خوردن ممکن است نگرانی‌های پزشکی جدی از جمله اختلال در رشد، تأخیر در رشد، یا کاهش تراکم استخوان را تشدید کند که همین مشکلات می‌تواند نتایج غیرقابل برگشتی داشته باشد.»
