نزدیک به یک میلیون نفر که در انتاریو حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند، از امروز با افزایش دستمزد مواجه می‌شوند. در تاریخ ١ اکتبر، نرخ حداقل دستمزد انتاریو، با افزایش ۶.٨ درصدی از ١۵.۵٠ دلار به ١۶.۵۵دلار افزایش یافت. برای فردی که حداقل دستمزد عمومی را دریافت کرده و ۴٠ ساعت در هفته کار می‌کند، این افزایش نرخ با افزایش سالانه ٢٢٠٠ دلاری همراه خواهد بود.
چه کسانی واجد شرایط ارتقاء دستمزد هستند؟
تقریباً همه کارگران واجد شرایط افزایش حداقل دستمزد انتاریو هستند. به گفته وزارت کار انتاریو، حدود ٩٠٠ هزار نیروی کار از روز یکشنبه مشمول افزایش نرخ حداقل دستمزد انتاریو می‌شوند. کارمندان تمام وقت، پاره وقت و فصلی، در کنار آنهایی که با نرخ ساعتی، روزانه، نرخ ثابت، کمیسیون یا حقوق کلی کار می‌کنند، واجد شرایط هستند. فهرستی از مشاغل معاف از مقررات افزایش حداقل دستمزد انتاریو را می‌توان در وب سایت دولت انتاریو یافت.
وزارت کار انتاریو در توئیتی نوشت: «ما پول بیشتری را به جیب افراد سخت کوش برمی‌گردانیم. از اول اکتبر ۲۰۲۳، ما حداقل دستمزد انتاریو را به ١۶.۵۵ دلار افزایش می‌دهیم و نزدیک به یک میلیون کارگر از حقوق بیشتر برای حمایت از خانواده خود بهره‌مند خواهند شد.»
اگر در تاریخ ١ اکتبر، در اواسط یک دوره پرداخت حقوق باشیم، چه اتفاقی می‌افتد؟
استان می‌گوید که اگر افزایش دستمزد در میانه دوره پرداخت شما اتفاق بیفتد، دوره پرداخت به گونه‌ای تلقی می‌شود که انگار دو دوره پرداخت جداگانه است و کارمند مستحق دریافت حداقل دستمزدی است که در هر بخش از آن دوره‌ها مشمول آن بوده است.
وضعیت حداقل دستمزد انتاریو برای مشاغل ویژه چطور خواهد بود؟
حداقل دستمزد دانشجویی برای افراد زیر ١٨ سال که ٢٨ ساعت در هفته یا کمتر را در زمان مدرسه و دانشگاه یا تعطیلات تابستانی کار می‌کنند، برای هر ساعت یک دلار افزایش می‌یابد و از ١۴.۶٠ به ١۵.۶٠دلار می‌رسد.
نیروهایی که کارهای با حقوق را در خانه خود برای کارفرمایان انجام می‌دهند نیز با افزایش حداقل دستمزد ١.١۵ دلاری مواجه خواهند بود و دستمز آنها از ١٧.٠۵ به ١٨.٢٠ دلار افزایش خواهد یافت.
دستمزد راهنمایان شکار، ماهیگیری و طبیعت انتاریو نیز از ٧٧.۶٠ به ٨٢.٨۵ دلار در روز در صورت کار کمتر از ۵ ساعت متوالی و از ١۵۵.٢۵ به ١۶۵.٧۵ دلار در روز در صورت کار پنج ساعت یا بیشتر در روز افزایش خواهد یافت.
حداقل دستمزد انتاریو در سال‌های اخیر چگونه تغییر کرده است؟
حداقل دستمزد ١۵ دلاری قرار بود تا سال ٢٠١٩ در طرحی که توسط دولت لیبرال قبلی تهیه شده بود اجرایی شود، اما داگ فورد نخست‌وزیر این استان پس از روی کار آمدن خود آن را به حالت تعلیق درآورد. این استان در سال ٢٠٢١ اعلام کرد که حداقل دستمزد انتاریو را از ١۴.٣۵ دلار به ١۵ دلار در ژانویه ٢٠٢٢ افزایش خواهد داد. این میزان در اکتبر ٢٠٢٢ از ١۵ دلار به ١۵.۵٠ دلار افزایش یافت.
برخی از حامیان کارگری از استان خواسته بودند که حداقل دستمزد ٢٠ دلاری را برای انتاریو در نظر بگیرند. مرکز اقدام کارگران در نامه‌ای نوشت: «اگر نخست وزیر فورد نرخ حداقل دستمزد ١۵ دلاری که برای ژانویه ٢٠١٩ تعیین شده بود را برای دو سال به حالت تعلیق در نمی‌آورد، امسال به رقم حداقل دستمزد ١٧.٩۵دلاری بسیار نزدیک‌تر بودیم. »
مرکز اقدام کارگران در توئیتر نوشت: «حداقل دستمزد انتاریو برای بزرگسالان در ١ اکتبر ١۶.۵۵ دلار است. کارگران در سال ٢٠١۴ برنده قانونی تلاش‌ها برای همخوانی حداقل دستمزد انتاریو با افزایش هزینه‌های زندگی شدند. این افزایش ١.٠۵ دلاری به دلیل قدرت گروه‌های کارگری است! اما رقم آن کافی نیست. بیایید برای رقم ٢٠ دلار در ساعت بجنگیم!»
آیا حداقل دستمزد انتاریو در سال ٢٠٢۴ افزایش می‌یابد؟
به گفته این استان، نرخ‌های حداقل دستمزد انتاریو به صورت سالانه از اول اکتبر افزایش می‌یابد. این استان می‌گوید که اگر قرار باشد نرخ‌های جدید از اول اکتبر ٢٠٢۴ اجرایی شود، آن را در تاریخ ١ آوریل ٢٠٢۴ یا قبل از آن به طور عمومی اعلام خواهند کرد.
فعالین حوزه کسب وکار درباره این افزایش نرخ چه نظری دارد؟
اتاق بازرگانی این استان گفت که از افزایش برنامه ریزی شده حداقل دستمزد انتاریو مرتبط با نرخ تورم حمایت می‌کند زیرا این امر به کسب و کارها فرصت می‌دهد تا آماده شوند.
«دانیال صفایینی»، معاون سیاست‌گذاری اتاق بازرگانی انتاریو در بیانیه‌ای مکتوب گفت: «ما از اصل غرامت عادلانه و افزایش دستمزدهای برنامه ریزی شده که با مشورت با جامعه تجاری انجام می‌شود، حمایت می‌کنیم تا کسب و کارها برای برنامه ریزی و اجرای تغییرات زمان داشته باشند.»
وی ادامه می‌دهد: «ما چالش‌های مقرون‌به‌صرفه نبودن دستمزدها که بسیاری از کارگران به دلیل افزایش هزینه‌های زندگی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند را به‌خوبی درک می‌کنیم. در زمانی که انتاریو در حال تجربه سرعت بی‌سابقه‌ای از ضرر خالص مهاجرت بین استانی است، حصول اطمینان از همگامی حداقل دستمزد انتاریو با افزایش تورم، تا حدی به رفع چالش‌های مقرون‌به‌صرفگی کمک می‌کند.»
در ادامه این بیانیه آمده است که «در میان کاهش بهره‌وری»، افزایش دستمزدها باید با «سرمایه‌گذاری بیشتر از سوی بخش‌های دولتی و خصوصی» همراه باشد تا «ظرفیت تولیدی» و بهبود استانداردهای زندگی ساکنان استان افزایش یابد.
حداقل دستمزد در سایر نقاط کانادا چقدر است؟
یک استان و یک منطقه دارای حداقل دستمزد بالاتر از انتاریو هستند. در بریتیش کلمبیا حداقل دستمزد در حال حاضر ١۶.٧۵ دلار در ساعت و در یوکان ١۶.٧٧ دلار است.
ساسکاچوان و نیوبرانزویک به ترتیب با ١۴دلار و ١۴.٧۵ دلار کمترین حداقل دستمزد را دارند. نوا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد، آلبرتا و نیوفاندلند و لابرادور حداقل دستمزد ١۵دلار در ساعت را برای استان خود تعیین کردهاند.
در کبک، کمترین میزان پولی که به کارگران می‌توان پرداخت کرد ۱۵.۲۵ دلار در ساعت است، که ۰.۰۵ دلار کمتر از حداقل دستمزد ۱۵.۳۰ دلاری منیتوبا است. نوناووت حداقل دستمزد خود را ١۶ دلار در ساعت و مناطق شمال غربی حداقل دستمزد ١۶.٠۵ دلار را برای خود تعیین کرده است.
حداقل دستمزد فدرال که برای بخش‌های خصوصی تحت نظارت فدرال اعمال می‌شود، از جمله بانک‌ها، خدمات پستی و پیک و همچنین حمل‌ونقل هوایی، ریلی، جاده‌ای و دریایی بین استانی، از ١۵.۵۵ دلار به ١۶.۶۵ دلار در ساعت در ١ آوریل افزایش یافت.
دستمزد معیشتی چیست؟
هر سال، شبکه دستمزد معیشتی انتاریو درآمد ساعتی ساکنان استان را تجزیه و تحلیل می‌کند تا این نیروها بتوانند درآمدی داشته باشند که هزینه زندگی آنها را پوشش دهد. بررسی اخیر نشان داده بود که حداقل دستمزد انتاریو به میزان قابل توجهی با آنچه که برای زندگی در استان لازم است، متفاوت است.
این گروه در آخرین گزارش خود کشف کرد که در اکثر مناطق انتاریو، دستمزد معیشتی بیش از ١٩ دلار در ساعت و بیش از ٢٣ دلار در ساعت در منطقه تورنتو بزرگ است. آنها خاطرنشان کردند که این محاسبات در بحبوحه تورم رکوردشکن و افزایش شاخص قیمت مصرف کننده انجام شده است و افزودند که کارگرانی که در انتهای نمودار دستمزد قرار دارند بیشترین آسیب پذیری را در برابر این نوع نوسانات دارند.
در این گزارش آمده است: «دستمزد معیشتی ابزار مؤثری برای مبارزه با فقر شغلی است و اطمینان حاصل می‌کند که کارمندان می‌توانند در جایی که زندگی می‌کنند تأمین شوند. با گنجاندن هزینه‌هایی که یک کارگر باید پوشش دهد، مانند مسکن، غذا، حمل و نقل و غیره، دستمزد معیشتی در نظر گرفته شده، نسبت به حداقل دستمزد تعیین شده سیاسی بسیار به واقعیت نزدیک‌تر است.»
گزارش دیگری که در تابستان امسال توسط مرکز کانادایی سیاست‌های جایگزین منتشر شد، نشان داد که دو نیروی کار با حداقل دستمزد در تورنتو درآمد کافی برای پرداخت هزینه یک آپارتمان یک خوابه در این شهر را به طور منطقی ندارند. در این گزارش آمده بود: «اختلاف بین هزینه اجاره و حداقل دستمزد به حدی است که در بیشتر شهرهای کانادا، حداقل دستمزدها نمی‌تواند نیاز اصلی مسکن را تامین کند. به این ترتیب نیروی کار احتمالاً مجبور است که برای اجاره بیش از حد هزینه کند، در واحدهای بسیار کوچک زندگی کند و در مواردی با هر دو مورد مواجه شود.»
