کانال ریدو که به آن گذرگاه آبی ریدو هم می گویند، شهر اتاوا با رودخانه اُتاوا به شهر کینگستون در کناره دریاچه اُنتاریو پیوند می دهد. درازای این مسیر دویست و دو کیلومتر(برابر با 126 مایل) و نام اش هم برگرفته از واژه ای فرانسوی به معنی پرده است؛ این نام از آنجا گرفته شده که آبشاردوقلوهای رودخانه ریدو که به رودخانه اُتاوا می رسند شمایلی پرده مانند دارند. مدیریت اجرایی این کانال هم با پارک های کاناداست.
این کانال که امروزه کاربرد تفریحاتی دارد در سال 1832 برای مراقبت و پیش آمایی در برابر نبرد احتمالی با ایالات متحده ساخته شد. نزدیک به نوزده کیلومتر از این مسیر آبراهه ساخته دست بشر است. آبراه بندهای این کانال در میانه ماه می باز و در میانه ماه اکتبر هم بسته می شوند. سامانه این کانال با قدیمی ترین پیشینه کاربری پیاپی در آمریکای شمالی، در سال 2007 از سوی یونسکو به عنوان سایت میراث فرهنگی جهانی شناخته و ثبت شده است.
این کانال بر پایه داده های تارنمای توریستی Tripadvisor، سایت گردشگری پرکشش و پرطرفداری برای هر چهار فصل از سال است، چرا که در زمستان ها هم امکان اسکیت سواری بر روی آن وجود دارد.
گشت زنی در کانال ریدو
شما چه در رودخانه ریدو با قایق گشت زنی کنید، چه با اتومبیل، چه با دوچرخه و یا با پای پیاده همه جا به تان خوش می گذرد. این کانال یک جور تاریخ زنده است؛ سازه هریک از آبراه بندها بی مانند است و کارکنان شان هم همیشه آماده همه گونه کمک رسانی به بازدید کننده ها هستند. بیشتر این ایستگاه های آبراه بند مجهز به سرویس بهداشتی، محل پهلوگرفتن شبانه و تسهیلات پیک نیک (میز و نیمکت و امکانات کباب) می باشند.
گشت زنی با قایق مشخصا بهترین راه برای تماشای چشم اندازهای پیرامونی کانال ریدو است. قایق های کابین دار، تفریحی، موتوری، قایق های ته پهن، بَلَم ها و کایاک ها از انواع وسیله های گشت زنی در این گذرگاه آبی هستند. در لنگرگاه ها همچنین قایق های ماهیگیری کوچک و یا متوسط کرایه ای هم برای گردشگرها فراهم است. این گذرگاه آبی همچنین زیستگاه گونه های پرشماری از پرندگان، خزندگان، دوزیست ها، پستانداران و ماهی ها هم به شمار می رود.
