با توجه به درگیری‌های بین اسرائیل و فلسطین، برخی از اماکن ورزشی در آمریکای شمالی حمل برخی از پرچم‌ها را در طول بازی‌ها را ممنوع کرده‌اند.
تورنتو به عنوان یکی از چند فرهنگی‌ترین شهرهای جهان شناخته می‌شود و کانادا به این واقعیت که جوامع زیادی در کنار یکدیگر در این شهر زندگی می‌کنند افتخار می‌کند. به عنوان بخشی از این تجربه‌های چند فرهنگی، اقشار مختلف مردم می‌توانند در اماکن ورزشی بزرگ کنار یکدیگر حضور پیدا کنند و پیروزی‌های مختلف را با پرچم‌ها، رژه‌ها و موارد دیگر جشن بگیرند.
برای مثال وقتی «جیانیس آنتتوکومپو»، ستاره یونانی تیم بسکتبال میلواکی باکس برای بازی در تورنتو در ورزشگاه اسکوشیا آرنا حضور پیدا می‌کند، باعث غرور جامعه یونانی می‌شود و طرفداران او با سرودها و پرچم یونان از او استقبال می‌کنند.
جمعیت حاضر در اماکن ورزشی تورنتو و ورزشگاه اسکوشیا آرنا، اغلب پرچم کشورهای مختلف را به دست می‌گیرند. برای مثال در شب رویداد کارائیب تورنتو، پرچم‌هایی از جامائیکا، گرانادا، سنت وینسنت و بسیاری از کشورهای دیگر در ورزشگاه به اهتزاز درآمد. به همین ترتیب، همواره پرچم کشورهایی که در اکوسیستم ورزشی آمریکای شمالی حضور دارند، در بین حاضرین به چشم می‌خورد.
پرچم‌ها یک هویت را نشان می‌دهند، اما در حال حاضر باعث بروز نگرانی در جوامع مختلف و برخورد با هواداران در اماکن ورزشی شده‌اند.
چند روز پس از حمله هولناک حماس به اسرائیل در ٧ اکتبر، لیگ برتر فوتبال یک ممنوعیت موقت برای حمل پرچم در سراسر لیگ را به اجرا درآورد. این سیاست‌گذاری می‌گوید که حمل پرچم‌های نماینده یک کشور یا ملیت در مسابقات لیگ برتر فوتبال مردان (MLS) مجاز نخواهد بود.
ممنوعیتهای موقت حمل پرچم در اماکن ورزشی
در لیگ ملی فوتبال زنان نیز باشگاه فوتبال آنجل سیتی در لس آنجلس ممنوعیتی را برای حمل پرچم در این ورزشگاه اعمال کرد.
اما دلیل این ممنوعیت‌ها چیست؟ و تا چه زمانی اجرا خواهند شد؟ آیا آنها برای جلوگیری از بروز خشونت در موضع بین حامیان درگیری اسرائیل و فلسطین هستند؟ اما این مفهوم که در دست داشتن پرچم اسرائیل یا پرچم فلسطین رفتاری خشونت آمیز است تا حدی تبعیض آمیز خواهد بود، چرا که برافراشتن پرچم در اماکن ورزشی جرم نیست.
برای مثال در بازی رپتورز مقابل واشنگتن ویزاردز در ٢٠ اکتبر، یک طرفدار پرچم اسرائیل را کمی تکان داد و سپس آن را کنار گذاشت و سپس همه به تماشای بازی ادامه دادند. در بازی رپتورز در مقابل پورتلند تریلبلیزرز در٣٠ اکتبر نیز دو هوادار به نام‌های «عطیفه» و «زینی» پرچم فلسطین را در زمان استراحت بین دو تیم به اهتزاز درآوردند. آنها تصمیم گرفتند که آن را در زمان استراحت تکان دهند تا مانع تماشای بازی نشوند. سپس در عرض دو دقیقه یک نگهبان سراغ آنها آمده و از آنها خواست که پرچم فلسطین را کنار بگذارند.
به گفته زینی، که اصالتاً غزه‌ای است، بعداً یکی از نگهبانان به زینی گفت که پرچم او توهین به برخی از افراد است و از او خواسته شد تا آن را به آنها واگذار کند و پس از بازی آن را پس بگیرد. او و عطیفه که فلسطینی نیست نپذیرفتند و به نیروهای امنیتی گفتند که ترجیح می‌دهند محل را ترک کنند.
زینی می‌گوید که پس از آن یک نفر سوم از نیروهای امنیتی آمد و به آنها پیشنهاد کرد که آنها را تا ماشینشان همراهی کند تا پرچم را کنار بگذارند و سپس دوباره به محوطه تماشاگرها بازگردند.
روشی برای پاک کردن صورت مسئله
زینی می‌گوید: «آیا اگر ما یک پرچم رنگین کمانی یا پرچم اوکراین را حمل می‌کردیم نیز با چنین رفتاری مواجه می‌شدیم؟»
به این ترتیب این سوال پیش می‌آید که چرا یک پرچم خاص باعث ایجاد تذکراتی در اماکن ورزشی می‌شود؟ آیا می‌توان از این رفتار شکایت کرد؟ اگر یک متعصب بگوید که از دیدن پرچم رنگین کمانی رنجیده است چه؟ به نظر من آزرده شدن از وجود کسی به نوعی پاک کردن هویت آن شخص است. آیا واقعاً این چیزی است که هر تیم و باشگاهی می‌خواهد انجام دهد؟ کنار زدن هویت هواداران؟
وی می‌گوید که از سازمان MLSE در مورد سیاست‌هایش در مورد حمل پرچم‌ها، پوسترها و بنرها سوالاتی پرسیده است. تا بداند که حمل کدام پرچم‌ها به طور خاص مجاز نیست. وی همچنین درخواست کرده تا نسخه مکتوب این سیاست را ببیند تا بتواند به آن مراجعه کند.
«دیو هگیث»، معاون ارتباطات MLSE، در ایمیلی نوشت: «هواداران حق دارند انتظار داشته باشند که در محیطی بدون درگیری، پرتاب اشیاء، تلاش برای ورود به زمین بازی، پیام‌های سیاسی یا تحریک‌آمیز و رفتارهای بی‌نظم، از جمله حرف‌های زننده، جنسی، نژادی، فحاشی یا توهین‌آمیز از تماشای رویدادهای ورزشی لذت ببرند.»
هگیث همچنین گفت: «به این ترتیب می‌توان از طرفداران درخواست کرد که آیتمی که ممکن است برای طرفداران دیگر توهین‌آمیز باشد را با خود حمل نکنند.»
جهان از بسیاری جهات در آتش است و پرچم‌های خاصی وجود دارد که باعث ناراحتی مردم کشورهایی می‌شود که قبلاً در این درگیری‌ها حضور داشته‌اند. اگر جعبه پاندورا را برای اجازه دادن به شکایات باز کنیم، ممکن است به نظر برسد که دیگر هرگز پرچمی در اسکوشیا آرنا به اهتزاز در نخواهد آمد.
پس اگر کسی از به اهتزاز درآوردن پرچم کانادا در اماکن ورزشی شکایت کند چه؟ می‌توان این پرچم را از ورزشگاه حذف کرد یا استثنائاتی در این سیاست وجود دارد؟
ورزش آمیخته با سیاست
همدردی تیم‌ها همواره مورد قدردانی قرار می‌گیرد، اما ورزش همیشه با سیاست در هم آمیخته است. مانند بسیاری از سازمان‌ها، MLSE بیانیه‌ای درباره حملات ٧ اکتبر صادر کرد، اما هنوز به بیش از ١٠ هزار فلسطینی کشته شده در درگیری که بیش از ۴٠ درصد آنها کودک هستند، اشاره‌ای نکرده است.
راه رفتن در آب‌هایی که ممکن است تیره به نظر برسد یک چیز است، اما فرو رفتن در عمق آن اختلاف نظر را مجاز می‌کند.
چیزی که نگران کننده است این است که تنها به اهتزاز درآوردن برخی از پرچم‌های خاص مانند پرچم فلسطین در این اماکن ورزشی مجاز نیست. شاید بسیاری از ما به دنبال عدالت در زمین، استادیوم یا روی یخ نباشیم، اما شاهد بوده‌ایم که ورزش می‌تواند محملی برای بحث در مورد بی‌عدالتی در جامعه مانند زندگی سیاه پوستان، حقوق باروری زنان، حقوق برابری و غیره باشد.
محدود کردن هواداران نسبت به ادغام کردن هویت خود با تجربیات ورزشی روش ایده‌آلی نیست. این تصمیم مساوی است با این که به یک بخش خاص از جامعه ورزشی بگوییم که برخی از زندگی‌ها ارزش شناخته شدن را ندارند و به آنها بگوییم «خفه شو و شاد باش!».
ورزشگاه‌ها در طول تاریخ محل مخالفت‌ها و مقاومت‌های سیاسی در جهان بوده‌اند. رد این موضوع که تاریخ و جنبش‌ها ممکن است ظالمانه و طردکننده باشد، می‌تواند ما را در سمت اشتباه تاریخ قرار دهد. شاید لازم باشد به نلسون ماندلا قهرمان ورزش جهانی نگاه کنیم تا به دنبال الگویی مناسب در این شرایط باشیم.
